உரையாடல்: ஜான்-லுக் கோடார்டும் சொலானசும்

 தமிழில்: அசோகன் முத்துசாமி

ஜான் லுக் கோடார்ட்: 'தி ஹவர் ஆப் தி பர்னேசஸ்' என்கிற உங்கள் படத்தை நீங்கள் எப்படி வரையறுக்கிறீர்கள்?
பெர்ணான்டோ சொலானஸ்: அதை ஒரு தத்துவார்த்த மற்றும் அரசியல் திரைக்கட்டுரை என்பேன். சிலர் அதை ஒரு திரைப் புத்தகம் என்று கூறியிருக்கிறார்கள். அது சரிதான். ஏனெனில், நாங்கள் தகவல்களை, சிந்திப்பதற்கான மூலக்கூறுகளை, தலைப்புகளை, மற்றும் அறிவூட்டக் கூடிய வடிவங்களை அளிக்கின்றோம்.....ஒரு நூலில் உள்ளது போலவே கதை விவரிப்பு கட்டமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. ..முன்னுரை, அத்தியாயங்கள், நிறைவுரை. தன்னுடைய வடிவத்திலும் மொழியிலும் முற்றிலும் எளிமையான ஒரு திரைப்படம் அது. எங்களுடைய கல்வி நோக்கங்களுக்குத் தேவையான அல்லது பயன்படக் கூடிய அனைத்தையும் நாங்கள் பயன்படுத்தியிருக்கிறோம். நேரடிக் காட்சிகள் அல்லது பேட்டிகள் போன்றவற்றிலிருந்து கதை வடிவில் அல்லது பாடல் வடிவில் அல்லது கருத்துருக்களை புகைப்படத் தொகுப்பு வடிவில் வரையிலும் பயன்படுத்தியிருக்கிறோம். படத்தின் துணைத் தலைப்புகள் அதன் ஆவணத் தன்மையைக் காட்டுகின்றன; 'நவகாலனியம், வன்முறை மற்றும் விடுதலை ஆகியவை பற்றிய குறிப்புகள், வாக்குமூலங்கள்' என்கிற ஒரு குறிப்பிட்ட யதார்த்தத்தின் நிரூபணமாக, வாக்குமூலமாக, திட்டவட்டமான சான்றாக அவை போடப்பட்டுள்ளன. அது குற்றம் சாட்டும் ஒரு ஆவணப் படம். ஆனால், அதே நேரத்தில் அது மக்களுக்கு போதிக்க விரும்புகிறது; ஆய்வு செய்ய விரும்புகிறது. இந்தப் படத்தின் திசையமைவில் இருக்கிறது அதன் பங்களிப்பு; அது ஒரு பாதையையும், ஒரு திசையையும் காட்டுகிறது. இந்தப் படம் குறிப்பிட்ட எந்த ஒருவரைக் குறி வைத்தும் எடுக்கப்பட்டதல்ல; 'கலாச்சார ரீதியாக உடனொத்து வாழ்தலை' நம்புகிற பார்வையாளர்களைக் குறிவைத்தும் எடுக்கப்படவில்லை; ஆனால், நவகாலனிய ஒடுக்குமுறையால் மிகவும் பாதிக்கப்பட்டுள்ள மக்களைக் குறிவைத்து எடுக்கப்பட்டுள்ளது. இது முக்கியமாக இரண்டாவது மற்றும் மூன்றாவது பாகங்களில் காட்டப்பட்டுள்ளது; ஏனெனில், முதல் பாகம் மக்களுக்கு ஏற்கனவே தெரிந்தவற்றைத்தான் கூறுகின்றது; அவர்கள் ஏற்கனவே உள்ளுணர்வால் உணர்ந்ததையும், அனுபவிப்பதையும்தான் கூறுகிறது. முதல் பகுதி முன்னுரையின் பணியைச் செய்கின்றது. 'தி ஹவர் ஆப் தி பர்னேசஸ்' என்கிற இந்தப் படம் ஒரு திரைச் 'செயல்' ஆகும்; இது ஒரு காட்சி மறுப்பு; ஏனெனில், அது தன்னைத் தானே ஒரு திரைப்படமல்ல என்கிறது; மக்கள் விவாதிப்பதற்கும், உரையாடுவதற்கும், தான் மேலும் வளர்க்கப்படுவதற்கும் ஏற்ற வகையில் இந்தப் படம் வெளிப்படையாக இருக்கிறது. ஒவ்வொரு காட்சியும் விடுதலைக்கான இடமாக ஆகின்றது; மனிதன் தன்னுடைய நிலைமையையும், அந்த நிலைமையை மாற்றுவதற்கு இன்னும் ஆழமான பயிற்சி தேவை என்பதையும் அறிந்து கொள்ளும் ஒரு செயலாகும்.
கோடார்ட்: எப்படி இந்தச் செயல் நிகழ்கிறது?
சொலானஸ்: படத்தில் கொடுக்கப்பட்டுள்ள விவாதப் பொருள்கள் திரையிலிருந்து பார்வையாளர்களுக்குச் சென்றடைவதற்கு, அதாவது உயிர் பெறுவதற்கு, நிகழ்காலத்திற்கு வருவதற்கு ஏற்ற வகையில் படத்தில் இடைநிறுத்தங்களும், குறுக்கீடுகளும் இருக்கின்றன. கலைகள் பற்றிய 1800களின் முதலாளித்துவக் கோட்பாட்டிலிருந்து வளர்த்தெடுக்கப்படும் மரபான திரைப்படங்களின் பார்வையாளர் வெறும் வேடிக்கை பார்ப்பவர் மட்டுமே; திரையில் நடப்பவற்றில் பங்கேற்பவர் அல்ல; இப்போது அவர் உயிருள்ள கதாபாத்திரமாக, திரைப்படக் கதையில் ஒரு நடிகராக, வரலாற்றின் ஒரு பாத்திரமாகவே ஆகிவிடுகிறார்; ஏனெனில், அந்தத் திரைப்படம் நமது சமகால வரலாறு பற்றியது. இந்தப் படம் விடுதலை குறித்தது; நமது வரலாற்றில் முடிக்கப்படாத ஒரு கட்டம் பற்றியது; அது முடிக்கப்படாத ஒரு படமாக அன்றி வேறு எதுவாகவும் இருக்க முடியாது; விடுதலைக்கான இந்தச் செயலின் நிகழ் காலத்தாலும், எதிர்காலத்தாலும் மாற்றப்படத்தக்கதாக இந்தப் படம் இருக்கின்றது. அதனால்தான் இந்தப் படம் அதன் கதாபாத்திரங்களால், அதில் பங்கேற்பவர்களால் பூர்த்தி செய்யப்பட வேண்டியிருக்கிறது. இப்படத்துடன் இணைத்துக் கொள்ளப்பட வேண்டிய புதிய சம்பவங்கள் எதிர்காலத்தில் நிகழ்ந்தால் புதிய குறிப்புகளையும், புதிய சான்றுகளையும் இணக்கும் சாத்தியத்தை ஒதுக்கித் தள்ள முடியாது. பங்கேற்பாளர்கள் முடிக்கலாம் என்று தீர்மானிக்கின்ற போது இந்தச் செயல்கள் முடிவுறும். இந்தப் படம் பழைய பார்வையாளரை அசைக்கும் அந்தச் செயலை வெடிக்கச் செய்கிறது. மேலும், பனான் கூறியதில் நாம் நம்பிக்கை வைக்கிறோம்: 'நமது பொது விடுதலைக்காக நாம் அனைவரையும் பங்கேற்கச் செய்ய வேண்டும்; வெறும் பார்வையாளர்கள் இருக்க முடியாது; அப்பாவிகளும் இருக்க முடியாது. நமது மண்ணின் சகதியிலும், நமது மனங்களின் வெறுமையிலும் நமது கைகளை அழுக்காக்கிக் கொள்கிறோம். வெறும் பார்வையாளர் ஒவ்வொருவரும் ஒன்று கோழையாக இருக்க வேண்டும் அல்லது துரோகியாக இருக்க வேண்டும்.' அதாவது, எதையும் சொல்வதற்கான அல்லது மற்றவர்களுடன் தொடர்பு கொள்வதற்கான படத்தை நாம் எதிர்கொள்ளவில்லை; ஆனால், செயலுக்கான ஒரு படம், விடுதலைக்கான ஒரு படம்.
கோடார்ட்: என்ன மாதிரியான பிரச்சனைகளைச் சந்தித்தீர்கள்?
சொலானஸ்: பணம் போட்டு எடுக்கப்படும் எல்லாப் படங்களுக்கும் பொதுவான பிரச்சனைகள் தவிர நாங்கள் சமாளிக்க வேண்டியிருந்த மிகப் பெரும் பிரச்சனை அந்நிய திரைப்பட மாதிரிகளைச் சார்ந்திருந்த நிலைதான். அதாவது, படைப்பாளிகள் என்கிற வகையில் எங்களை நாங்கள் விடுவித்துக் கொள்ள வேண்டியிருந்தது. அமெரிக்க மற்றும் ஐரோப்பியப் படங்களை கலையுணர்வின் அடிப்படையில் நமது படங்கள் சார்ந்திருப்பதுதான் அவற்றின் மிகப் பெரும் குறையாகும். அர்ஜென்டினாவின் கலாச்சார நிலைமையின் ஆய்விலிருந்து இதைத் தனியே பிரித்துப் புரிந்து கொள்ள முடியாது. அதிகாரபூர்வ அர்ஜென்டினாக் கலாச்சாரம் நவகாலனிய முதலாளிகளின் கலாச்சாரமாகும்; போலிக் கலாச்சாரம், பிறரால் ஏற்கனவே பயன்படுத்தப்பட்ட கலாச்சாரம், பழைய, அழுகிப் போன கலாச்சாரம். ஏகாதிபத்திய, கொடிய முதலாளிகளின் கலாச்சார மாதிரிகளைக் கொண்டு கட்டப்பட்டது அது. ஐரோப்பிய பாணியிலான, இன்று அமெரிக்கமயமாக்கப்பட்ட ஒரு கலாச்சாரம். அதனால்தான் இன்று தயாரிக்கப்படும் பெரும்பாலான அர்ஜென்டினா படங்கள் அமெரிக்கப் படங்களின் தயாரிப்பு, அளவு மற்றும் கலையுணர்வு மாதிரிகளின் மீதே கட்டமைக்கப்படுகின்றன. அல்லது படைப்பாசிரியருக்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கும் ஐரோப்பிய மாதிரிகளின் மீதே கட்டமைக்கப்படுகின்றன. புதிய கண்டுபிடிப்புகள் இல்லை, நமது சொந்த தேடல் இல்லை. மொழியாக்கம் செய்வது, அந்த மாதிரிகளை வைத்துக் கொண்டு அதன் மேல் வளர்த்துக் கொள்வது அல்லது அப்படியே பிரதி எடுப்பது மட்டும்தான் இருக்கிறது. அந்தப் படங்களைச் சார்ந்திருக்கிறோம்...
கோடார்ட்: அமெரிக்கப் படங்கள் விற்பதற்கான படங்கள்....
சொலானஸ்: மிகச் சரி. காட்சிகளுடனும், வர்த்தகத்துடனும் பிணைக்கப்பட்டுள்ள ஒரு படம்; முதலாளித்துவச் சுரண்டலினால் கட்டுப்படுத்தப்படுவதும், அதற்குச் சேவை செய்வதற்குமான படம். இந்த லாப நோக்கத்திற்கான தயாரிப்பு முறையிலிருந்துதான் அனைத்து வகையான பாணிகள், உத்திகள், மொழி மற்றும் இன்றைய படங்களின் கால அளவுகளையும் கொண்ட படங்களும் உருவாகின்றன. இந்த கருத்துருக்களிலிருந்தும், இந்தக் கட்டுப்பாடுகளிலிருந்தும் முறித்துக் கொள்வதுதான் எங்களுக்கு மிகவும் சிரமமாக இருந்தது. எங்களை நாங்களே விடுவித்துக் கொள்ள வேண்டியிருந்தது: எடுத்துக் கொண்ட பணியை நிறைவேற்றுவதற்கு திரைப்படத்தை ஒரு எழுத்தாளராக அல்லது ஓவியராகப் பயன்படுத்த முடிந்தால் அதில் அர்த்தம் இருக்கிறது. நமது தேவைகளிலிருந்து நமது அனுபவங்களை நடைமுறைக்குக் கொண்டு வர முடிந்தால் அதில் அர்த்தம் இருக்கிறது. எனவே 'ஏழாவது கலையில்' தேர்ச்சி பெற்றவர்களுக்கு ஏற்ற வகையில் எங்களை நாங்கள் தகமைத்துக் கொள்வதற்கு முன்னர் ஆபத்தான முயற்சிகளை மேற்கொள்ளவும், முயற்சிக்கவும், தேடவும் நாங்கள் தீர்மானித்தோம். விஸ்கோண்டிஸ், ரெனோய்ர்ஸ், ஜியோகொண்டாஸ், ரெசனாய்சஸ், பாவேசஸ் மற்றிதரவர்களிடமிருந்து (பல்வேறு துறைகளைச் சேர்ந்த ஐரோப்பிய கலைஞர்கள்-மொர்) எங்களை நாங்கள் விடுவித்துக் கொள்ளத் துவங்கினோம்....அர்ஜென்டினா மனிதனின் பரிபூரண விடுதலையின் தேவைகளுடன், நமது பார்வையாளர்களின் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்யக் கூடிய புதிய வடிவம், நமது வடிவம், நமது மொழி, நமது கட்டமைப்பைக் கண்டுபிடிக்க பற்றுறுதி கொண்டோம்: திரைப்பட ஊடகத்தில் நடத்தப்படும் இந்தத் தேடல் கலையம்சம் தொடர்பான ஒன்றல்ல; நமது நாட்டின், நமது மக்களின் விடுதலை தொடர்பான ஒன்று. இந்த வகையில் ஒரு புதிய திரைப்படம் பிறந்தது; நாவலின் கதைக் கருவைப் பற்றி நிற்பதைக் கைவிட்டு அல்லது நடிகர்களின், கதைகளின், உணர்வுகளின் திரைப்படம் என்பதைக் கைவிட்டு, கோட்பாடுகள், சிந்தனைகள், விவாதப் பொருள்கள் ஆகியவற்றைக் கொண்ட ஒரு புதிய திரைப்படம் பிறந்தது. கதையாகச் சொல்லப்படும் வரலாறு கருத்துக்களால் சொல்லப்படும் வரலாற்றிற்கு வழிவிட்டது; பார்ப்பதற்கும், படிப்பதற்குமான ஒரு படம்; உணரவும் சிந்திக்கவுமான ஒரு படம்; ஒரு தத்துவக் கட்டுரைக்கு இணையாக ஆய்வு செய்யும் ஒரு படம் பிறந்தது.
கோடார்ட்: விடுதலைப் போக்கில் இந்தப் படம் என்ன பாத்திரம் வகிக்க முடியும்?
சொலானஸ்: முதலாவதாக, நம்மிடம் இல்லாத தகவல்களை மற்றவர்களுக்குப் பரப்புகிற பாத்திரத்தை இது வகிக்கும். தகவல் தொடர்பு சாதனங்களும், கலாச்சார இயங்கமைப்புகளும் இந்த (சமூக/அரசியல் அமைப்பு-மொர்) அமைப்பினால் கட்டுப்படுத்தப்படுகின்றன அல்லது அதன் கைகளில் இருக்கின்றன. எந்தத் தகவல்கள் மக்களுக்குக் கிடைக்க வேண்டும் என்று இந்த அமைப்பு விரும்புகிறதோ அந்தத் தகவல்கள் மட்டுமே கிடைக்கின்றன. எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக, விடுதலைக்கான திரைப்படத்தின் பணி நம்முடைய தகவல்களை தயாரித்து, அவற்றைப் பரப்புவதாகும். அதன் மூலம் நம்முடையது என்ன, அவர்களுடையது என்ன என்கிற கேள்வியை எழுப்புவதாகும். மற்றொரு கண்ணோட்டத்தில் பார்த்தால், நமது திரைப்படம் குறித்த கோட்பாடு முழுவதும்-திறந்த படம், பார்வையாளர் பங்கேற்கும் படம், இத்யாதி-ஒரேயொரு அடிப்படை நோக்கத்தை மட்டுமே சுட்டிக் காட்டுகிறது: மனிதனை விடுவிக்க, மனிதன் விடுதலை அடைய உதவும் ஒரே நோக்கம். ஒடுக்கப்பட்ட, நசுக்கப்பட்ட, அடக்கப்பட்ட, விலங்கிடப்பட்ட மனிதன். இந்தப் போருக்கான படம் இது. தங்களது நிலை குறித்து மிகவும் மன உலைச்சலுக்கு உள்ளாகியுள்ள மக்களின் விழிப்புணர்வின் மட்டத்தையும், புரிதலின் மட்டத்தையும் உயர்த்துவதுதான் இந்தப் படத்தின் நோக்கம். அது ஒரு வரம்பிற்குட்பட்ட மக்களை மட்டுமே சென்றடையுமா? இருக்கலாம். ஆனால், வெகுஜன திரைப்படம் என்று அழைக்கப்படும் படங்கள் இந்த அமைப்பு எதை அனுமதிக்கிறதோ அதை மட்டுமே பரப்புகிறது; அதாவது, அது தப்பித்துக் கொள்வதற்கான ஒரு சாதனமாகிவிடுகிறது; நழுவுவதற்கான ஒரு சாதனமாக, புரியாத புதிராக்குவதற்கான ஒரு சாதனமாகிவிடுகிறது. மறுபுறமோ விடுதலைக்கான படம் இந்தக் கட்டத்தில் சிறிய குழுக்களையே சென்றடைகின்றன; ஆனால், இன்னும் அதிக ஆழமாகச் சென்றடைகின்றது. அது உண்மையுடன் வருகின்றது; மக்களை காலனியமயமாக்குவதற்கு உதவுவதைவிடவும் ஒரு ஒற்றை மனிதனை விடுதலை செய்ய உதவும் கருத்துக்களைப் பரப்புவது சிறந்தது.
கோடார்ட்: ஒவ்வொரு புரட்சியாளரின் கடமையும் புரட்சியை உருவாக்குவதுதான் என்று கியூபாக்காரர்கள் கூறுகிறார்கள். புரட்சிகர படத்தாயரிப்பாளர்/இயக்குனரின் கடமை என்ன?
சொலானஸ்: திரைப்படத்தை ஒரு ஆயுதமாக அல்லது ஒரு தூப்பாக்கியாகப் பயன்படுத்துவது; இந்த வேலையையே ஒரு செயலாக, புரட்சிகரச் செயலாக மாற்றுவது. இந்தக் கடமை அல்லது பொறுப்பு உங்களுக்கு என்னவாக இருக்கிறது?
கோடார்ட்: ஒரு போராளியாக முழுமையாக வேலை பார்ப்பது, திரைப்படங்கள் தயாரிப்பதைக் குறைத்து போராளியாக இருப்பதை அதிகப்படுத்துவது. இது மிகவும் கடினமானது; ஏனெனில், திரைப்படங்களை உருவாக்குபவர்கள் தனிமனிதவாத செயற்களத்தில் பயிற்றுவிக்கப்பட்டுள்ளார்கள். ஆனால், திரைப்படங்களிலும் மீண்டும் புதிதாகத் துவக்க வேண்டிய அவசியம் இருக்கிறது....
சொலானஸ்: 'மே' சம்பவங்களுக்குப் பிந்தைய (மே 1968) உங்களது அனுபவம் அதிமுக்கியமானது. எங்களது லத்தீன் அமெரிக்கச் சகாக்களுடன் நீங்கள் அதைப் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும் என்று விரும்புகிறேன்.
கோடார்ட்: 'மே' சம்பவங்கள் அபாரமான விடுதலையைக் கொணர்ந்துள்ளன. 'மே' தன்னுடைய உண்மையை திணித்துவிட்டது. பிரச்சனைகளைப் பற்றிப் பேசவும், வித்தியாசமான வெளிச்சத்தில் தெளிவாகப் பேசும்படி கட்டாயப்படுத்தியுள்ளது. 'மே'க்கு முன்னர் இங்கு பிரான்சில் உள்ள அறிவுஜீவிகள் அனைவரும் ஒரு சாக்கு சொல்லி வசதியாக வாழ்ந்து கொண்டிருந்தார்கள்; கார், அடுக்குமாடிக் குடியிருப்பு வீடு......ஆனால், எங்களது வாழ்க்கை முறையை மாற்றுவது தொடர்பான, இந்த அமைப்பிடமிருந்து முறித்துக் கொள்வது தொடர்பான மிகச் சாதாரணமான ஒரு பிரச்சனையை 'மே' உருவாக்கிவிட்டது. மளிகைக் கடைக்காரருக்கு நான்கு மாதப் பாக்கி வைத்திருப்பதால் தொழிலாளி வேலை நிறுத்தத்தை கைவிட வேண்டிய கட்டாயத்தை ஒத்த ஒரு நிலையை வெற்றிகரமான அறிவுஜீவிகளுக்கும் 'மே' வரவழைத்துவிட்டது. தங்களது வாழ்க்கை முறையை மாற்றப் போவதில்லை என்று உண்மையாகக் கூறும் ட்ரூபாட் போன்ற திரைப்பட இயக்குனர்களும் இருக்கிறார்கள்; கேயர்ஸ் போன்ற இரட்டை வேடம் போடுகிறவர்களும் இருக்கிறார்கள்....
சொலானஸ்: படைப்பாசிரியருக்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கும் படங்கள் முதலாளித்துவ வகை சார்ந்தவையா?
கோடார்ட்: மிகச் சரியாக. படைப்பாசிரியர் என்பவர் பல்கலைக்கழகத்தில் உள்ள பேராசிரியர் போன்றவர்....
சொலானஸ்: இந்த மாதிரியான 'படைப்பாசிரியரின்' படங்களை நீங்கள் எப்படி வரையறுப்பீர்கள்?
கோடார்ட்: விருப்பி வெறுப்பின்றி கூறினால், இன்றைய 'படைப்பாசியருக்கு' முக்கியத்துவம் கொடுக்கும் படங்கள் பிற்போக்குத்னமானவை....
சொலானஸ்: எடுத்துக் காட்டுகளாக தனித்து நிற்பவர்கள் யார்?
கோடார்ட்: பெலினி, அன்டோனியோனி, விஸ்கோன்டி, பிரஸ்சன், பெர்க்மேன்.....
சொலானஸ்: இளைய இயக்குனர்களைப் பற்றி என்ன நினைக்கிறீர்கள்?
கோடார்ட்: பிரான்சில் 'மே'க்குப் பின்னர் கோடார்ட், டிரூபாட், ரிவெட், டெமி, ரெஸ்னாய்ஸ்.... எல்லோரும்... இங்கிலாந்தில்...லெஸ்டர், புரூக்ஸ்....இத்தாலியில் பசோலினி, பெர்ட்டோலுச்சி...கடைசியாக போலன்ஸ்கி....
சொலானஸ்: இந்த திரைப்பட இயக்குனர்கள் அமைப்புடன் ஒன்றிணைக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள் என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்களா?
கோடார்ட்: ஆம், அவர்கள் ஒருன்றிணைப்பட்டிருக்கிறார்கள்; அதிலிருந்து பிரிக்கப்பட அவர்கள் விரும்பவில்லை.
சொலானஸ்: கூடுதல் விமரிசனத் தன்மை கொண்ட படங்களும் இந்த அமைப்பிற்குள் உள்ளடங்கியவையா?
கோடார்ட்: ஆம். செயல்திறனை ஒன்றிணைக்கும் விஷயத்தில் இந்தப் படங்கள் போதுமான அளவு வலுமிக்கவையாக இல்லை. உதாரணமாக, அமெரிக்க 'நியூஸ்ரீல்ஸ்' (செய்திப் படங்கள்) நிறுவனம் நீங்களும் நானும் எவ்வளவு வறியவர்களோ அவ்வளவு வறியது; ஆனால், சிபிஎஸ் தங்களுடைய படம் ஒன்றை முன்னிறுத்துவதற்காக நியூஸ் ரீல் தயாரிப்பாளர்களுக்கு 10000 டாலர் அளிக்க முன்வந்தால் அவர்கள் மறுத்து விடுவார்கள்; ஏனெனில், அவர்கள் இந்த சமூக அமைப்புடன் ஒன்றிணைக்கப்பட்டுவிடுவார்கள்....ஏன் அவர்கள் இந்த சமூக அமைப்புடன் ஒன்றிணைக்கப்பட வேண்டும்? ஏனெனில், அமெரிக்கத் தொலைக்காட்சி தான் எவ்வளவு காட்டுகிறதோ அவ்வளவையும் இந்த சமூக அமைப்பிற்காக மீட்டுக் கொடுக்கும் அளவிற்கு வலுவானது. அமெரிக்கத் தொலைக்காட்சியில் நாம் இடம் பெற வேண்டுமானால் அதற்கு ஒரே வழி தொலைக்காட்சி நிலையம் ஒளிபரப்புவதற்காகவும் மீட்பதற்காகவுமே பணம் கொடுக்கும் (அதிக பார்வையாளர்கள் பார்க்கும் நேரம்-மொர்) இரண்டு அல்லது நான்கு மணி நேரங்களில் எதையும் முன்னிறுத்த முயற்சிக்காமல் இருப்பதே ஆகும். ஹாலிவுட்டில் அவர்கள் இப்போது சேகுவேராவைப் பற்றி ஒரு படம் தாயரிக்கிறார்கள்...கிரிகோரி பெக் நடிக்க மாசேதுங்கைப் பற்றியும் ஒரு படம் எடுக்கிறார்களாம்...அந்த நியூஸ்ரீல் படங்களை பிரான்ஸ் தொலைக்காட்சியில் காட்டுவதாக இருந்தால் அது பயனளிக்கக் கூடியதாக இருக்காது....குறைந்தபட்சம் முழுமையாக பயனளிக்கக் கூடியதாக இருக்காது. ஏனெனில், அவை வேறொரு நாட்டிலிருந்து வருகின்றன.... அது போல், இங்கு பயனளிக்கக் கூடிய என்னுடைய படங்களுக்கு லத்தீன் அமெரிக்காவிலும் ஒரு மதிப்பு இருக்கிறது...
சொலானஸ்: நீங்கள் கடைசியாகக் கூறியதை நான் ஏற்கவில்லை. ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் கண்ணோட்டத்திலிருந்து ஒரு பிரச்சனையைப் பார்க்கும் ஒரு தேசியப் படம், அது தெளிவாகவும் ஆழமாகவும் இருந்தால், இந்த சமூக அமைப்பால் அதை ஜீரணித்துக் கொள்ள முடியாது. ...கருப்பு அதிகாரம் குறித்த ஒரு படத்தையோ அல்லது கிராமிச்சால் வன்முறை குறித்து கருப்பின மக்களிடம் உரையாடும் ஒரு படத்தையோ சிபிஎஸ் வாங்கும் என்று நான் நம்பவில்லை; அல்லது கோன்-பென்ட் தான் நம்பும் அனைத்தையும் கூறும் ஒரு படத்தை பிரெஞ்சுத் தொலைக்காட்சி ஒளிபரப்பும் என்று நான் நம்பவில்லை. அந்நியப் பிரச்சனைகளைப் பற்றிக் குறிப்பிடும் ஏராளமான விஷயங்கள் நமது நாடுகளில் அனுமதிக்கப்படுகின்றன; ஆனால், இந்தப் பிரச்சனைகளே அவற்றின் அரசியல் தன்மைகளின் காரணமாக சர்வதேசப் பிரச்சனைகளாக இருந்தால், அவற்றை ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது.... சில மாதங்களுக்கு முன்னர் ஐசன்ஸ்டைனின் 'ஸ்டிரைக்' மற்றும் 'அக்டோபர்' ஆகிய படங்களை தணிக்கைத்துறை தடுத்தது...மறுபக்கமோ, படைப்பாசியருக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கும் பெரும்பாலான படங்கள் முதலாளிகளின் கண்ணோட்டத்திலிருந்து முதலாளிகளின் பிரச்சனைகளைப் பேசுகின்றன. அப்படங்களை இந்த அமைப்பு உட்கிரகித்துக் கொள்வது மட்டுமின்றி, படைப்பாசிரியருக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கும் நமது நவகாலனிய திரைப்படத் தயாரிப்புக்கான அழகியல் மற்றும் கருப்பொருள் முன்மாதிரிகளாக நமது நாடுகளில் அவை ஆகிவிடுகின்றன.
கோடார்ட்: நான் ஒப்புக் கொள்கிறேன். ஆனால், இங்கே பிரான்சில் அரசியல் நிலைமை கடினமாகும்போது இந்த சமூக அமைப்பால் முன்பு போல் உட்கிரகித்துக் கொள்ள முடியவில்லை...இதுதான் உங்களது படத்தைப் பொருத்த வரை நிலைமை. அது நிச்சயமாக உட்கிரகித்துக் கொள்ளப்படாது; தணிக்கை செய்யப்படும்.....ஆனால், அரசியல் களத்தில் மட்டும் இந்த இணைத்துக் கொள்ளல் (உட்கிரகித்துக் கொள்ளல்) நிகழ்வதில்லை; கலைக் களத்திலும் இது நிகழ்கிறது.
நான் கடைசியாக இந்த அமைப்பிற்குள் தயாரித்த படங்கள்தான் உட்கிரகித்துக் கொள்வதற்கு மிகக் கடியமான படங்களாக இருந்தன; 'வீக் என்ட்' மற்றும் 'லா சினோயிஸ்' போல அழகியல் அரசியலாக மாற்றப்பட்ட படங்கள்.....ஒரு அரசியல் நிலை அழகியல் நிலையுடன் பொருந்திப் போக வேண்டும். படைப்பாசிரியருக்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கும் படங்களை நாம் தயாரிக்கக் கூடாது; ஆனால், அறிவியல் பூர்வமான திரைப்படம் தயாரிக்க வேண்டும். அழகியலும் அறிவியல் ரீதியாக ஆராயப்பட வேண்டும். அறிவியலில் மேற்கொள்ளப்படும் ஒவ்வொரு ஆய்வும், கலையைப் போலவே, நீங்கள் அலட்சியப்படுத்தினாலும் ஒரு அரசியல் நிலைப்பாட்டுடன் பொருந்துகின்றது. அதே விதத்தில், அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகள் இருப்பது போலவே அழகியல் கண்டுபிடிப்புகளும் இருக்கின்றன. அதனால்தான் நாம் தேர்ந்தெடுத்த பாத்திரத்தை, நாம் பற்றுறுதி கொண்டுள்ள பாத்திரத்தை தெளிவுபடுத்த வேண்டும். உதாரணமாக, அன்டோனியோனி ஒரு குறிப்பிட்ட தருணத்தில் ஒரு செல்லுபடியாகத்தக்க பணியைச் செய்து முடித்தார். ஆனால், இப்போது அவர் அப்படிச் செய்வதில்லை....அவர் தன்னைத்தானே தீவிரமாக மாற்றிக் கொள்ளவில்லை. அவர் அமெரிக்காவில் தயாரிக்கப்படுவது போலவே மாணவாகளைப் பற்றி ஒரு படம் உருவாக்குகிறார். ஆனால், மாணவர்களிடமிருந்து வரக் கூடிய ஒரு படத்தை உருவாக்குவதில்லை......பசோலினியிடம் திறமை இருக்கிறது; ஏராளமான திறமை இருக்கிறது. பள்ளியில் ஒருவர் கட்டுரை எழுதக் கற்றுக் கொள்வது போல் ஒரு குறிப்பிட்ட வகையான படத்தை எப்படி எடுப்பது என்பது அவருக்குத் தெரியும்... எடுத்துக் காட்டாக, மூன்றாம் உலகைப் பற்றி அவரால் ஒரு அழகான கவிதையைப் படைக்க முடியும்...ஆனால், அந்தக் கவிதையைப் படைத்தது மூன்றாம் உலகமல்ல. அப்படி எனில், அது மூன்றாம் உலகமாக இருக்க வேண்டியது அவசியம் என்று நான் கருதுகிறேன். ஒரு நாள் மூன்றாம் உலகம் கவிதையைப் படைக்கும்; அதை நீங்கள் பாடுகிறீர்கள் என்றால், அதற்குக் காரணம் நீங்கள் கவிஞர் என்பதுதான், உங்களுக்கு அதை எப்படிச் செய்ய வேண்டும் என்பது தெரிந்திருப்பதால்தான்....யாரோ கூறியது போல், ஒரு திரைப்படம் என்பது ஆயுதமாக, ஒரு துப்பாக்கியாக இருக்க வேண்டும்....ஆனால் இன்னும் இருளில் மூழ்கியிருக்கும் மக்கள் இருக்கிறார்கள்; தங்களைச் சுற்றிலும் வெளிச்சமாக்கிக் கொள்ள அவர்களுக்கு ஒரு பாக்கெட் டார்ச் லைட்டை விடப் பெரிதாகத் தேவைப்படுகின்றது; இதுதான் தத்துவத்தின் பாத்திரம்...பிம்பங்கள் மற்றும் ஒலிகள் பற்றிய ஒரு மார்க்சிய ஆய்வு நமக்குத் தேவைப்படுகிறது. லெனின் கூட திரைப்படங்களைப் பற்றிப் பேசும்போது அவர் தத்துவார்த்த ஆய்வு செய்யவில்லை; எங்கெங்கும் திரைப்படங்கள் இருக்கிற வகையில் எவ்வளவு படங்கள் தயாரிக்கப்படுகின்றன என்கிற அடிப்படையில் ஆய்வு செய்தார்; ஐசன்ஸ்டைனும் ஜிகா வெர்டோவும் இந்த விஷயத்தில் தங்களை ஈடுபடுத்திக் கொண்டனர்.
சொலானஸ்: நீங்கள் இப்போது எப்படிப் படம் எடுக்கிறீ£கள்? உங்களுக்கு தயாரிப்பாளர் இருக்கிறாரா?
கோடார்ட்: நான் எப்போதுமே தயாரிப்பாளர் வைத்துக் கொண்டதில்லை; என்னுடைய நண்பர்கள் ஓரிருவர் தயாரிப்பாளர்களாக இருந்தார்கள். ஆனால், வழக்கமான படத் தயாரிப்பு நிறுவனங்களுடன் எப்போதுமே சேர்ந்து பணியாற்றியதில்லை. ஒன்று அல்லது இரண்டு தடவை நான் அதைச் செய்தபோது அது பிழையாக இருந்தது....அது எனக்குச் சாத்தியமில்லை. மற்றவர்கள் எப்படிச் செய்கிறார்கள் என்பது எனக்குத் தெரியவில்லை. கோர்நாட் மற்றும் பெர்டோலுச்சி போன்ற என்னுடைய தோழர்கள் சிலர்தங்களது தயாரிப்பை முடிப்பதற்காக குறிப்பிட்ட தயாரிப்பு நிறுவனங்களை நாடியதை நான் பார்க்கிறேன். ஆனால், நான் எப்போதும் இதைச் செய்ததில்லை. நான் இப்போது என்னிடம் என்ன இருக்கிறதோ அதை வைத்து ஒரு தயாரிப்பளராக இருக்கிறேன்...முன்பை விட அதிகமாக படங்கள் தயாரிக்கிறேன். ஏனெனில், ஒரு வித்தியாசமான முறையில் நான் படம் எடுக்கிறேன்; 16எம்எம் படம் அல்லது என்னுடைய சிறிய டிவி கேமராவைக் கொண்டு படம் எடுக்கிறேன்....இன்னொரு பொருளிலும் நான் வித்தியாசமாகப் படம் எடுக்கிறேன்; வியட்நாம் உதாரணத்தின்படிக் கூறினால், அது பகுத்தறிவுக்கு ஒவ்வாததாகக் கூடத் தோன்றலாம். யுத்தத்தில் வியட்நாமியர்கள் சைக்கிளை எப்படிப் பயன்படுத்துகிறார்கள் என்பதைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகிறேன். இங்கு ஒரு சைக்கிள் பந்தயச் சாம்பியன் கூட வியட்நாமியர்கள் போல் சைக்கிளைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள முடியாது. நல்லது, நான் ஒரு வியட்நாமியரைப் போல சைக்கிளைப் பயன்படுத்தக் கற்றுக் கொள்ள விரும்புகிறேன். என்னுடைய சைக்கிளை வைத்து நான் ஏராளமாகச் செய்ய வேண்டியிருக்கிறது; ஏராளமான வேலைகள் செய்ய வேண்டியிருக்கிறது; இதைத்தான் நான் செய்ய வேண்டும்; இதைத்தான் நான் கட்டாயம் செய்ய வேண்டும். அதனால்தான் றான் இப்போது அதிகமாகப் படங்கள் எடுக்கிறேன். இவ்வருடம் நான்கு படங்கள் எடுத்தேன்.
சொலானஸ்: நீங்கள் வழக்கமாக எடுத்துக் கொண்டிருந்த திரைப்படங்களுக்கும் இப்போது எடுத்துக் கொண்டிருக்கும் திரைப்படங்களுக்கும் என்ன வேறுபாடு?
கோடார்ட்: இப்போது நான் தெரிந்தே அரசியல் போராட்டத்தில் பங்கேற்க முயற்சிக்கும் படங்களைத் தயாரிக்க முயற்சிக்கிறேன். முன்னர் நான் அதைத் தெரிந்து செய்யவில்லை. உணர்ச்சிவயப்படும் மனிதன் நான்....நான் ஒரு வலதுசாரியாகத் துவங்கிய போதிலும், நான் ஒரு முதலாளித்துவவாதியாக, ஒரு தனியுரிமைக் கோட்பாட்டளராக இருந்தததாலும் நான் இடதுசாரியாக இருந்தேன். பின்னர் உளரீதியாக படிப்படியாக ஒரு இடதுசாரியாக உருவானேன்; நான் ஒரு பாராளுமன்ற இடதுசாரி எனும் நிலையை அடையவில்லை; ஆனால், ஒரு புரட்சிகர இடதுசாரி எனும் நிலையை அடையும் வரை, அதன் முன்நிபந்தனையாக இருக்கின்ற அனைத்து முரண்பாடுகளுடனும், படிப்படியாக உருவானேன்.
சொலானஸ்: திரைப்படக் கலை ரீதியாக?
கோடார்ட்: திரைப்படக் கலை ரீதியாக, இந்த அமைப்பிற்குள்ளேயே செயல்பட்டபோதிலும் முன்னெப்போதும் செய்யப்படாதததையே நான் எப்போதும் செய்ய முயற்சித்திருக்கிறேன். எப்போதும் செய்யப்படாதததை இப்போது புரட்சிகரப் போராட்டத்துடன் இணைக்க விரும்புகிறேன். முன்னர் என்னுடைய தேடல் ஒரு தனிநபர் போராட்டம். நான் செய்தது தவறு என்றால் ஏன் அது தவறு, சரி என்றால் ஏன் அது சரி என்பதை அறிந்து கொள்ள இப்போது விரும்புகிறேன். முன்னர் செய்யப்பட்ட அனைத்தும் கிட்டத்தட்ட ஏகாதிபத்தியத் தன்மை கொண்டதாக இருந்ததால் நான் இப்போது இதற்கு முன்னர் செய்யப்படாததைச் செய்ய முயற்சிக்கிறேன். கிழக்கத்திய திரைப்படம் ஏகாதிபத்தியத் திரைப்படம்; சான்டியாகோ அல்வாரெஸ் மற்றும் ஒன்றிரண்டு ஆவணப்படஇணக்குனர்கள் தவிர கியூபத் திரைப்படம் பாதி ஏகாதிபத்திய மாதிரியாகும். ரஷ்ய திரைப்படங்கள் அனைத்தும் ஏகாதிபத்திய தன்மை கொண்டவையாக மிக வேகமாக மாறிவிட்டன; யாருக்கும் தெரியாத ஐசன்ஸ்டைன், ஜிகா வெர்டோ மற்றும் மெட்ரேகின் போன்ற இதற்கு எதிராகப் போராடிய இரண்டு, மூன்று பேரைத் தவிர ரஷ்யத் திரைப்படம் அதிகாரவர்க்க மயமாக்கப்பட்டுவிட்டது. நான் இப்போது தொழிலாளர்களுடன் திரைப்படம் தயாரித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். அவர்களுக்கு தத்துவார்த்த ரீதியாக என்ன தேவைப்படுகிறதோ அதைச் செய்கிறேன்; ஆனால், எச்சரிக்கையாக இருங்கள் என்றும் கூறுகிறேன்....இந்த மாதிரியான படங்களை உருவாக்கும்போது ஞாயிற்றுக்கிழமைகளில் இந்த அமைப்பின் குப்பை மாதிரி படங்களை அவர்கள் ஆதரிக்கும் விதமாக நடந்து கொள்ளக் கூடாது என்பதும் அவசியம். இது எங்களது கடமையும், திரைப்படக் கலைஞர்களின் போராட்டத்திற்கு நாங்கள் உதவும் விதமும் ஆகும். சுருக்கமாகக் கூறினால், திரைப்படக் களம் மிகவும் சிக்கலாகவும், குழப்பமாகவும் இருக்கும் நிலையில், திரைப்படத் துறையைச் சாராத மக்களுடன் சேர்ந்து படங்களைத் தயாரிப்பது மிகவும் முக்கியமாகும்; திரையில் காண்பதற்கும் தங்களுக்கும் என்ன தொடர்பிருக்கிறது என்பதில் ஆர்வம் உள்ள மக்களுடனும் சேர்ந்து படங்களைத் தயாரிப்பது....
சொலானஸ்: திரைப்படத் துறை சாராத மக்களுடன் சேர்ந்து ஏன் நீங்கள் படம் தயாரிக்கிறீர்கள்?
கோடார்ட்: திரைப்படத் தயாரிப்பு மொழியைப் பொருத்தவரை ஹாலிவுட் அல்லது மோஸ்பிலிம் அல்லது வேறு எங்காயினும் உள்ள விரல் விட்டு எண்ணத்தகுந்த நபர்கள் தங்களது மொழியை, தங்களது பேச்சை ஒட்டு மொத்த மக்களின் மீதும் திணிக்கிறார்கள்; இவர்களிடமிருந்து விட்டு விலகுவதும், 'நான் ஒரு வித்தியாசமான படம் எடுக்கிறேன்' என்று கூறுவதும் மட்டும் போதுமானதல்ல....திரைப்படத்தை உருவாக்குவது குறித்து ஒவ்வொருவரும் இன்னும் அதே கருத்துக்களைக் கொண்டிருக்கிறார்கள். இதை வெல்வதற்கு திரை மொழியில் பேசுவதற்கான வாய்ப்பு எப்போதுமே கிடைக்கப் பெறாதவர்களுக்கு அந்த வாய்ப்பை உருவாக்கிக் கொடுக்க வேண்டும். கடந்த மே மாதம் பாரீசில் நடந்த சம்பவங்களில் அசாதாரணமானது எல்லோரும் சுவர்களில் எழுதத் துவங்கியதாகும்; ஏனெனில், விளம்பரதாரர்களுக்கு மட்டுமே சுவர்களில் எழுதும் உரிமை இருந்தது....சுவர்களில் எழுதுவது அசுத்தம், அசிங்கம் என்று மக்கள் நம்ப வைக்கப்பட்டிருந்தார்கள். ஆனால், சுவர்களில் எழுத வேண்டும் என்கிற தூண்டுதல் எனக்கும் இருந்தது. 'மே' மாதம் வரை நான் அதை நான் தக்கவைத்துக் கொண்டிருந்தேன்.....அது இனியும் ஒரு அராஜகமான கருத்து அல்ல; ஆனால், ஒரு ஆழமான வேட்கையாகும்....திரைப்படங்களைத் தயாரிப்பதிலும் நாம் புதிதாகத் துவங்க வேண்டியிருந்தது.....மாணவர்கள் தொழிலாளர்களுடன் உரையாடும் ஒரு படம் நான் தயாரித்தேன். அது மிகத் தெளிவாக இருந்தது: மாணவர்கள் மட்டுமே பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள்; தொழிலாளர்கள் பேசவேயில்லை.....தங்களுக்கு இடையில் தொழிலாளர்கள் ஏராளமாகப் பேசிக் கொண்டார்கள்....ஆனால் அவர்களது சொற்கள் எங்கே? செய்தித்தாள்களில் இல்லை; திரைப்படங்களில் இல்லை. மக்கள் தொகையில் 80% இருப்பவர்களின் சொற்கள் எங்கே? பெரும்பான்மை மக்களின் சொற்கள் பேசப்படுவதை நாம் அனுமதிக்க வேண்டும். அதனால்தான் எப்போதுமே பேசிக்கொண்டிருக்கும் சிறுபான்மையினருடன் அல்லது திரைப்படங்கள் தயாரிக்கும் சிறுபான்மையினருடன் சேர்ந்திருக்க நான் விரும்பவில்லை; ஆனால், 80% மக்கள் என்ன சொல்ல விரும்புகிறார்களோ அதையே என் மொழி வெளிப்படுத்த வேண்டும் என்று விரும்புகிறேன்... அதனால்தான் திரைப்படத் துறையினருடன் படம் தயாரிக்க நான் விரும்பவில்லை; மனித குலத்தின் மிகப் பெரும்பான்மை மக்களுடன் படம் தயாரிக்க விரும்புகிறேன்.


(அமெரிக்காவிலும் ஐரோப்பாவிலும் 'தி ஹவர் ஆப் பர்னேசஸ்' படம் 1969ல் வெளியானபோது பதிவு செய்யப்பட்டது).
---------------------------------------------        
படப்பெட்டி, நவம்பர் 2011 இதழில் வெளியானது.